Er zijn nog geen tags.
Na een al niet te lekkere seizoensstart, stond er in Beringen nog meer pech te wachten. Op zaterdag tijdens het verkennen van de wedstrijdronde ben ik verkeerd op mijn knie terecht gekomen, waardoor die verdraaid is en mijn meniscus/kniebanden een flinke klap gehad hebben.
Op het moment dat ik viel dacht ik nog, gewoon doorfietsen, dat stijve gevoel gaat er vanzelf uit. Wat eigenlijk ook zo was, want ik heb die dag nog prima de ronde kunnen verkennen. Helaas, kon ik diezelfde avond al nauwelijks op 1 been staan zonder door mijn knie te zakken.
Omdat ik Beringen zo'n leuke ronde vond wou ik kostte wat kost rijden. Paracetamols erin en gaan. Ondanks dat ik niet aan mijn pedalen kon trekken of staand fietsen, voelde mijn klimmen nog wel redelijk aan.
Het startschot klonk, ik wou wegfietsen, maar het schoot vrijwel gelijk door mijn knie. Ondanks dat ik een goede starter ben, ging ik nu als bijna laatste de startklim op. Niks verloren dacht ik, komt goed, gewoon tempo rijden. In de hierop volgende klim kon ik daardoor ook 5 dames inhalen en kreeg ik weer een beetje zelfvertrouwen. Toch merkte ik dat ik in de afdalingen het vertrouwen kwijt was en zowel hier als in in de korte steile klimmetjes verloor ik tijd. Tijd die ik niet weer goed kon maken, waardoor ik moest hopen dat ik de wedstrijd dan maar heel uit zou fietsen. Ik rolde hierdoor alweer ontevreden over de streep.
Maandag ben ik bij de fysio geweest, om er zeker van te zijn dat er niks te erg beschadigd was. Hier is vastgesteld dat ik mijn kniebanden opgerekt heb en mijn meniscus een flinke klap te verduren heeft gehad. Vandaag heb ik dan eindelijk weer een x kunnen trainen, al was het met een volwaardig kunstwerk op mijn been. Door dit alles zal ik niet in de start staan in Nieuwkuijk en zal ik er alles aan doen om sterker terug te komen!